terminów gramatycznych online
wokalizować, zwokalizować się
Język: polski
- Głosownia: Mał/1863
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o formach (Flexya): Mał/1863, Mał/1879
- O Słowie: Malin/1869
- Słownik, t. 7: T-Y: SW/1900-1927
- Słownik, t. 8: Z-Ż: SW/1900-1927
- Słownik, tom IX (T-Wyf): Dor/1958–1969
- Słownik, tom X (Wyg-Ż): Dor/1958–1969
Cytaty
Przeto i takie wyrazy, które dziś mają na końcu m albo n, miały wtedy po nich jeszcze jaką samogłoskę. Z przyczyny téj samogłoski nie wokalizowały się owe m, n na ą, lub ę.
§. 199. Źródłosłowy zakończone na spółgłoskę, która odpada w przypadkach nie mających osobnego zakończenia, t. j. w Iszym i Vtym licz. poj. Tak np. od cielęt formujemy cielę, a końcowe t zaginęło; od źródłosłowu imien formujemy imię, a końcowe n zwokalizowało się.
[…] Jeżeli zaś piérwiástek grecki kończy się na samogłoskę, wtedy j wokalizuje się w e […].
Tak np. od cielęt formujemy cielę, a końcowe t zaginęło; od imien formujemy imię, a końcowe n zwokalizowało się.
Zesamogłoskować, uje, ował sprowadzić do samogłoski, zmienić w samogłoskę, zwokalizować, zsonantyzować: Zesamogłoskowane "j" i "v" BdC.
Wokalizować, uje, ował przemieniać w samogłoskę, nadawać charakter samogłoskowy.
Wokalizowanie, a, blm., czynność cz. Wokalizować.
Zresztą zaś rozwinęło się jь- zwykłym sposobem: słabe jь̯- przeszło regularnie w utrzymane po poprzedzającej samogłosce (prepozycji, przeczenia itp.), zaś w absolutnym nagłosie zwokalizowało się w i-, oczywiście krótkie.
Wokalizować się jęz. «przekształcać się w samogłoskę» // SW.
Zwokalizować się dk IV, ~owany jęz. «ulec wokalizacji; przekształcić się w samogłoskę» // SW.