przyrostek deklinacyjny

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mał/1863

Końcowe zgłoski różnych brzmień przymiotnikowych, które przez cały ten rozdział konwencyjnie „przyrostkami" nazywać będę, są właściwie połączeniami dwóch, a jeszcze częściéj nawet trzech różnych elementów; t. j. 1, właściwego przyrostka etymologicznego (np. k, aw, ń, w przymiotnikach wielki, łaskawy , bratni); 2, zakończenia rodzajowego (ъ, a, o resp. e); 3, końcówek przybyłych dopiéro ze strony deklinacyi ściągniętéj czyli złożonéj (i, ja, je), które mogłyby się nazywać przyrostkiem deklinacyjnym. Tak np. w formie łaskawe jest przyrostkiem etymologicznym aw, rodzajowém zakończeniem o, a końcówką ze strony deklinacyi złożonéj do tegoż o dodaną jest je.