Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

kopula

Język: polski
Dział: Składnia (współcześnie)
  • IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
  • Mownia: Morz/1857
  • O zdaniu pierwotném czyli gołém: Gr/1861

Cytaty

Otóż wedle téj szkoły są niezbędnemi do całości zdania: Subjectum (na wyrazy polskie nie ma zgody) attributum i copula, a więc najmniéj trzy wyrazy, — które przecież godzi się w imaginacji tworzyć dla załatania braku rzeczywistego, — czyli inném słowem godzi się urojeniem fałszować mowę. W zdaniu np. człowiek jest śmiertelny, wyraz człowiek jest subiektem (podmiotem), wyraz śmiertelny attrybutem (przymiotem), a wyraz jest, znaczy kopulę inaczej łącznik.

Okazuje się stąd, że jeżeli orzecznikiem jest rzeczownik lub przymiotnik, dodajemy mu słowo być w tym celu, abyśmy dokładnie mogli wyrazić osobę, czas i tryb i tym sposobem orzecznik ściśle i jasno połączyli z podmiotem. Z tego też powodu słowo być nazywa się łącznikiem czyli kopulą.

Składni poświęcona była książeczka S. Gruszczyńskiego.

Terminologia. Propositio simplex — zdanie pierwotne, gołe, complexa — wykształcone, określone; subiectum — podmiot, praedicatum — orzecznik, predykat, copula — łącznik, kopula [...].