Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spółgłoska dźwięczna

Język: polski

Cytaty

Kr/1897, s. 19 Definicja

Stąd znowu wszystkie spółgłoski ze względu na samo ich brzmienie dzielimy na głośne albo dźwięczne, dawniej nazywane słabemi: b, b', d, g, g', w, w', z, h, dz, dż, dź, ż, ź, r, rz, m, ł, l.

Kl/1939, s. 20 (19-20)

Jeśli wiązadła zbliżają się do siebie w znaczniejszym stopniu, wydech przeciskający się przez zsuniętą głośnię do jamy ustnej wprawia je w drżenie, które daje początek dźwięczności. [...] Wszystkie samogłoski są dźwięczne. Ze spółgłosek do dźwięcznych należą: b, b', w, ẃ, m, ḿ, d, z, ź, dz, dź, l, ż (także pisane rz), dż, r, l, n, ń, g, g'.

[Jeśli wiązadła ^zbliżają się do^ siebie w znaczniejszym stopniu, wydech przeciskający się przez zsuniętą głośnię do jamy ustnej wprawia je w ^drżenie^, które daje początek ^dźwięczności^. [...] ^Wszystkie samogłoski są dźwięczne^. ^Ze %spółgłosek%^ do ^%dźwięcznych%^ należą: *b, b', w, ẃ, m, ḿ, d, z, ź, dz, dź, l, ż* (także pisane *rz*), *dż, r, l, n, ń, g, g'*.]