terminów gramatycznych online
jednozgłoskowy
Język: polski
- O Etymologii. §. I. O wyrazach grammatycznych (słowniczek łac.-pol., s.12-13): Gott/1787
- O pisowni albo o nauce dobrego pisania: Gott/1794
- Słownik, t. 2: H-M: SW/1900-1927
- Słownik, t. 8: Z-Ż: SW/1900-1927
- Słownik, tom I. część II. (G-L): L/1807–1814
- Słownik, tom III (H-K): Dor/1958–1969
Cytaty
Słowa Nieforemne poznać można I. w Trybie Oznaymuiącym z Czasu Niedokonanego, który po większey części bywa iednozgłoskowy, np. ich sprach gadałem, ich schrieb pisałem [...]. W Trybie Rozkazuiącym także częstokroć iednozgłoskowe bywaią, np. sprich gaday.
Przestroga. e, cokolwiek zamilcza się, maiąc po sobie Samogłoskę w ostatniey Zgłosce, np. das Getümmel tumult, der Degen szpada: wym. getymmel, degen. Wyięcie: W iednozgłośnych zaś słowach, i przed dwiema Spółgoskami wymawia się iak polskie e, np. der ten, wer kto, Herr pan; wym. der, wer, herr.
JEDNOSYLLABNY, -a, -e, -ie adv. [...]; jednozgłoskowy, n. p. Wyciągasz, żeby jednosyllabnym słowem: tak! nie! cały ten interes zakończyć. Teatr 17 b, 6.
Jednosylabowy p. Jednozgłoskowy
Jednozgłoskowy, Jednosylabowy, X Jednosylabny złożony z jednej zgłoski: Wyraz J. Echo jednozgłoskowe.
Jednozgłoskowość, i, blm. rz. od Jednozgłoskowy: Forma zaimka tę do dziś dnia używa się w postaci pierwotnej, dzięki swej jednozgłoskowości i akcentowi, stale na samogłosce ę spoczywającemu. Kryń. <Jeden + Zgłoska>
Zgłoskowy 1. przym. od Zgłoska, sylabowy. 2. jednozgłoskowy.
Monosylabiczny, Monosylabowy, przym. od Monosylaba, jednozgłoskowy.
Jednozgłoskowy in. jednosylabowy «składający się z jednej zgłoski, sylaby»: Nagromadzenie słów jednozgłoskowych akcentowanych inaczej modeluje tok wiersza niż tendencja do słów dłuższych. MAYEN. Poet. 99. Czasownik jednozgłoskowy nie ma akcentu, jeśli go poprzedza przeczenie nie, na którym wtedy akcent spoczywa, np. „nie mam”, „nie dam”, „nie drgnął” itp. Jęz. Pol. 1928, s. 38. // SW.