Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

końcówka czasownikowa

Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

§ 368. W liczbie podwójnej zaimki 1 i 2 osoby, o ile sądzić ze stsł., brzmiały: *wie — 'my oba', *wa — 'wy oba'. Zabytki polskie mają tylko jedną formę, mianowicie 1 os. wa, zresztą bardzo rzadką: wszytko, co wa przysięgła BZ. Reg. 20, 42 [...]. Według przypuszczenia Kaliny wymiana *wie na wa dokonała się pod wpływem końcówki czasownikowej, np. umiewa, robiwa.