terminów gramatycznych online
wygłos
- Część druga. Rzecz o zgłoskach: Such/1849
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Głosownia: PolTerm/1921
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Słowniczek: Gaert/1927
Wygłos. Pozycja syntagmatyczna na końcu ciągu fonologicznego będącego jakąś strukturą fonotaktyczną, np. końcowa część sylaby, wyrazu, morfemu [...].
Cytaty
Wygłos (Auslaut) samogłoskowy, np. stworzycielowi.
Czy trzon jest pokryty wygłosem, np. wron-a, pan-i, cegielni-a.
Gdy trzon Rzeczownika zakończony wygłosem (-a lub -i), Biernik ma końcówkę: -ę.
Położenie głosek w wyrazie. Nagłos, śródgłos, wygłos.
Najwybitniej występuje e w połączeniu u ̯o [...] i w wygłosie [...].
W wygłosie uległy [zgłoski] długie, z wyjątkiem jednozgłoskowych wyrazów, skróceniu.
W wygłosie uległy skróceniu wszystkie pełnogłoski, wszystko jedno przyciskowe czy nie, z wyjątkiem jednozgłoskowych.
Wygłos, p. wyrazy I A; p. głoski.
I. Części wyrazów: A.Głosowe: głoska, ★zgłoska (sylaba): ★zamknięta (spółgłoską), np. kot-(ka) lub ★otwarta, np. ko-ta; ★nagłos (początek), ★śródgłos (środek), ★wygłos (koniec) wyrazu.
Z chwilą uzyskania niepodległości i organizowania na nowo szkolnictwa polskiego przystępując do nauczania języka ojczystego językoznawcy polscy na zjeździe w roku 1921 uchwalili zrąb terminologii gramatycznej [...].
Terminologia.Głosownia [...]; akcent, przycisk, ton, nagłos, śródgłos, wygłos.