terminów gramatycznych online
figura znak alfabetu
Język: polski
- Appendix. Przydatek: Cell/1725
- Co mówią polscy badacze o dwójce niemieckiej W, a opuszczonej polskiej V?: Oż/1883
- Ortografia: Murz/1551 (wyd. 1)
- Wstęp. O językach: Mucz/1825
Cytaty
A co się inszych liter dotycze, króm litery sż [...] W języku polskim, kto chce wyrazić ten dźwięk ktory w wymáwianiu słów słyszemy, ty litery abo figury musi znać.
Ty figury w słowách napisané, może prawie każdy okrom nauki na to, dobrze czyść, jeśli przedtem jakokolwiek czytać umiał.
Co wadzi ku każdyj figurze z osobna, słów kilka na przykłád przywiéźć, s ktorych by się mogło okazać, jaki dźwięk kazdyj litery jest, i jakoby miała być wymáwiána.
[...] tákże między V, i między U, zwłaszczá ile się tknie Figury (náwet i w drobniejszem álbo prędkim Pisániu) dopiero w terázniejszem Seculo, jákoś przed 70; lat, álbo nieco dawniej, nástáłá.
W drukowanych naszych księgach dwoiste mamy abecadła figury: niemieckie czyli gotyckie, i łacińskie czyli rzymskie. Łacińskie jako gładsze i prostsze w pospolitém dzisiaj są używaniu. Z figur niemieckich zatrzymaliśmy w (podwójne), zamiast pojedyńczego v; z łacińskich jednośmy Q opuścili, oddają je przez k. Dodaliśmy do niektórych kreski i inne znaki, lub utworzyliśmy z kilku głosek nowe złożone brzmienie na oznaczenie dźwięku, którego łacińskiemi głoskami nie można było wyrazić.
Kopczyński O. powiada: "Z figur niemieckich jednęśmy niepotrzebnie zatrzymali w podwójne, zamiast pojedynczego".