Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

figura znak alfabetu

Hasło w cytatach: figury
Język: polski
Dział: Ortografia (współcześnie)

Cytaty

A co się inszych liter dotycze, króm litery sż [...] W języku polskim, kto chce wyrazić ten dźwięk ktory w wymáwianiu słów słyszemy, ty litery abo figury musi znać.

Ty figury w słowách napisané, może prawie każdy okrom nauki na to, dobrze czyść, jeśli przedtem jakokolwiek czytać umiał.

Co wadzi ku każdyj figurze z osobna, słów kilka na przykłád przywiéźć, s ktorych by się mogło okazać, jaki dźwięk kazdyj litery jest, i jakoby miała być wymáwiána.

[...] tákże między V, i między U, zwłaszczá ile się tknie Figury (náwet i w drobniejszem álbo prędkim Pisániu) dopiero w terázniejszem Seculo, jákoś przed 70; lat, álbo nieco dawniej, nástáłá.

W drukowanych naszych księgach dwoiste mamy abecadła figury: niemieckie czyli gotyckie, i łacińskie czyli rzymskie. Łacińskie jako gładsze i prostsze w pospolitém dzisiaj są używaniu. Z figur niemieckich zatrzymaliśmy w (podwójne), zamiast pojedyńczego v; z łacińskich jednośmy Q opuścili, oddają je przez k. Dodaliśmy do niektórych kreski i inne znaki, lub utworzyliśmy z kilku głosek nowe złożone brzmienie na oznaczenie dźwięku, którego łacińskiemi głoskami nie można było wyrazić.

Kopczyński O. powiada: "Z figur niemieckich jednęśmy niepotrzebnie zatrzymali w podwójne, zamiast pojedynczego".