Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spajanie Isze

Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

Te cztéry główne gromady, tak zwane konjugacyje, opisujem według budowy temátów piérwotnych czyli piérwiastków i według budowy temátów pochodnych. I. I tak w spájaniu Iym nie ma żádnego temátu kończącego się na p, v, f, ɦ, r, ł, l, j, lecz są temáta kończące się na wszystkie jinne spółgłoski twarde i na samogłoski a, i, v, u, y, z wyjątkiem samogłosek o, e, odpowiednich sanskryckiemu krótkiemu a, na które się żáden temát słówny w polskim i starosłowiańskim języku kończyć nie może, tak jak w sanskrycie nie ma żádnego piérwiástku słównego ani temátu kończącego się na a krótkie. Nie masz téż w téj gromadzie ani w żadnéj temátu dlá form osobowych kończącego się na samogłoski nosowe ę, ą. Wszystkie temáta są zarazem piérwiástkami jednozgłoskowemi, z wyjątkiem temátów kończących się na a, s których jedne są piérwiástkami, drugie temátami pochodnemi i z wyjątkiem temátów kończących się na e, które wszystkie są pochodne [...]. Wszystkie słowa tego pierwszego spajania czyli tej lej gromady [...].