miłodźwięk

Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Malin/1869–1870
• Malecz/1882
• KarłT/1885
• Jes/1886

[…] Byłoby zaś obrazą polskiego miłodźwięku, gdyby kto na domiár złego łączył bez spójki a końcówkę ⴅi s temátem kończącym się na dwie spółgłoski twarde […].

Do niewzorowości form słównych przyczyniać się może także niekiedy instynktowy popęd do eufoniji czyli miłodżwięku.

Jeżeli ostatnia zgłoska ma tworzyć początek jakiego wyrazu, np. malar-stwo (stworzyć), łos-kot (kot), szaf-ka (kapelusz); lecz od téj zasady często musimy odstępować, np. szkatuł-ka, go-muł-ka, chociaż mamy wyraz: łkanie, łkać,i t. d. Również przenosimy: wszyst-ko, wszys-cy, szczytny, szczyt-nie, a to dla miłodźwięku.

Euphonie Euphonisch Miłodźwięk, –owy.

Miłodźwięk, –owy, Euphonie, Euphonisch.

Podobnież mówimy i piszemy dla miłodźwięku: chrzest— chrztu (zarn. chrzstu).