upodobniać się, upodobnić się

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Malin/1869
• Kr/1897
• Król/1907
• Kr/1917
• Król/1922

[...] Poniewáż, [...] dwie obok siebie stojące różnobrzmiące samogłoski upodobniać się muszą dlá wydaniá samogłoski skontrahowanéj, przeto téż jile razy w starosłowiańskim, jakkolwiek to nárzecze w ogóle uniká kontrahowanych samogłosek, znajdujemy upodobnienie dwu samogłosek z rodu swego różniących się od siebie, takowe samogłoski upodobnione do siebie, s powodu kontrakcyji jedną zgłoską długą lub pochyloną wymáwiać nám náleży [...].

§ 29. Przy zbiegu dwu spółgłosek zębowych szs, żs pierwsza z nich upodobniła się do następnej, po czym stopniowo zupełnie zanikła.

[...] także niektóre rzecz. cudzoziemskie rodz. męskiego upodobniły się do powyższych np. gusta), (łać. gustus), numera, kursa, procesa oraz niemieckie grunta i koszta. (Upodobnione wyrazy swojskie na wzór cudzoziemskich, urzęda, kłopota pisać należy przez y, a więc urzędy, kłopoty itd.).

Zlanie się dwu spółgłosek. § 150. Przy zbiegu dwu spółgłosek zębowych sz-s, ż-s (np. kalisz-ski, boż-ski), pierwsza z nich upodobniła się do następnej (kalis-ski, bos-ski), poczym w wymawianiu zupełnie zanikła, tak, że z dwu tych spółgłosek wymawia się obecnie (i pisze się) tylko druga, to jest kaliski, boski.

Upodobnienie głoskowe: a) wsteczne: Piszemy wprawdzie linja (n twarde) ale wymawiamy lińja. Pod wpływem j upodobniło się n do ń. b) postępowe: pod wpływem następującej n. p. k do g: lekki (legki), zgrzyt (skrzyt) sk do zg.