połabszczyzna

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Rozw/1923

Ale to samo można przyjąć dla epoki słowiańskiej w ogóle, bo tak najłatwiej da się pojąć rozwój tych samogłosek zarówno z dawnych indoeuropejskich i u, jak i w dalszym ciągu na gruncie osobnych narzeczy słowiańskich w połab. a å, górnołuż. słowac. ruskie e o, spłynięcie poprzez å (wysokie,»mieszane«a) w pol. dolnołuż. czeskie e, południowe a itp.

To znaczy, przed niepalatalną wcześniej rozwinęło się wyraźne a, a w dalszym ciągu å, i dlatego właśnie palatalizacja, w połabskim w ogóle słaba, utrzymała się albo stała się wyraźną zaś przed palatalną dłużej trzymało się ä lub wysokie palatalne å, i palatalizacja spółgłoski znikła; potem to ä lub å przesunęło się w a; czyli ostatecznie: w połab. ъ=>å, ь=>ü (lub wysokie, przednie å).

poł. jai'gü.