szczęki, szczęka

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kop/1783
• SW/1900-1927
• PolTerm/1921
• Król/1922
• Benni/1923
• Gaert/1927

Przeciąg od ust przez gębę, gardło, krtań, aż do płuc, podobny jest do piszczáłki, płuca samé, co do postaci, dwóm winnym gronóm, a co do dziurkowatości, są gębce podobné: sprężystość błonek przy główce krtani osadzonych, sprężystość i gibkość podbródká, języka, wárg i nosa: myszki, błony, a nájbardziéj Diaphragma, to jest błona poziomo śrzodkującá między piérsiami a brzuchém, tudziéż żyły są na ksztáłt nájrucháwszych sprężyn albo strón do wydaniá i uczuciá głosu służących: chrząstki krtani, gardła i nosa, szczęki i zęby, jako części twardszé, służą do mocniéjszégo i głośniéjszégo dzwięku [...].

Narządy mowne. Tchawica. Krtań. Wiązadła głosowe. Szpara głosowa. Chrząstka tarczowa, chrząstka obrączkowa, chrząstki nalewkowe. Nagłośnia. Nasada: jama ustna, jama gardłowa, jama nosowa. Podniebienie miękkie, języczek. Podniebienie twarde. Dziąsła (wypukłość nad zębami). Zęby. Szczęki. Język. Wargi.

W jamie ustnej rozróżniamy: 1) język, 2) podniebienie miękkie zakończone języczkiem, 3) podniebienie twarde, 4) zęby i dziąsła oraz szczęki i 5) wargi.

Rzeczywiście, gdy tylko nieco rozsuniemy, oddalimy od siebie zęby górne i dolne, czyli opuścimy szczękę, wymawiając ciszącą głoskę s', otrzymamy co innego, mianowicie x'.

Szczęki, p. narządy mowne.