terminów gramatycznych online
imię przyrzutne
Język: polski
Cytaty
Imię jest dwojákié, jedno istotné po Fr. Substantif: drugié przyrzutné po Fr: adjectif. [...] Przyrzutné jest, ktoré z siebie sámégo nie ma żadnej istoty, poki się do istotnego nie przypnie. náp. wieczny álbo dobry, niewięm kto, ále kiedy rzekę Bog wieczny, Páni dobra, dopiéro się exystencja imięnia przyrzutnégo wyda. Może się rozeznawáć przez to, że rázęm (jednák pod trojákim zákóńczęniem) ma trzy ártykuły, náp. tęn wieczny, tá wieczna, to wieczné.
Imię przyrzutné, dzieli sie ná stosującé sie, po Fr: Comparable, i na niestosującé się, po Fr. Incomparable. Stosujące sie jest, którégo znáczęnié może sie na inszy stopięń podwyższyć álbo zniżyć.
Imióná przyrzutné mają té wszytkié przymioty, co i istotné, á nád to máją dwá godné uwagi, to jest Mocją álbo formowánié niewieściégo od męskiégo, i przystosowánié.