rzeczownik męski żywotny

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Malin/1869
• Lerc/1877
• Kr/1897
• Kon/1920

Dlá tego téż gramatycy nasi ze względów pedagogicznych we wzorcach skłánianiá rzeczowników męzkich żywotnych nietylko w liczbie pojedyńczéj, w któréj ściśle rzecz biorąc, biernik niczym się nie różni od mianownika, ale nawet i w liczbie mnogiéj co do rzeczowników osobowych, kładą w bierniku formy dopełniácza, co się dzieje pod względem biernika liczby mnogiéj ze szkodą nauki ojczystego języka. Albowiem formy biernika liczby mnogiéj rzeczowników osobowych męzkich znikają s pamięci młodzieży, jako mniéj używane w potocznéj mowie [...].

Rzeczowniki męskie żywotne tak ludzkie jak zwierzęce mają czwarty przypadek jak drugi, wszystkie nieżywotne mają czwarty jak pierwszy.

Biernik liczby pojedyńczej w starej polszczyźnie był równy mianownikowi zarówno w rzeczownikach męskich nieżywotnych (dom, głos...) jak i żywotnych (król, zwierz, wróbl...).

Podług drugiego wzoru dodatkowego odmieniają się rzeczowniki męskie żywotne, zakończone na ec, np. kupiec, szewc, głupiec, młodzieniec, padalec, jastrzębiec, krogulec, tasiemiec.