Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pismo

Język: polski
EJP 1991, 248 Definicja współczesna

Pismo – system znaków służący do utrwalenia jęz. mówionego. Punktem wyjścia dla rozwoju p. była piktografia, czyli p. obrazkowe (rysunki oddawały całe sytuacje). Rozwinęła się z niej ideografia, jej poszczególne znaki odnoszą się do całych pojęć (całych wyrazów). Przykładem ideografii mogą być hieroglify egipskie. Z ideografii wykształciło się p. fonetyczne (alfabet).

Cytaty

Kazdy to baczy że pismo polskie jest trudne ku czytaniu tym ktorzy włosności buchstabow przekreszonych albo pąnk[towa]nych nie rożumieją, i dlategom rzec od[...]dania i czytania bukstabow począł, ich własność wiedzieli ci ktorzy chcą [do]brze polskie pismo czytać.

[...] Gramatyka tkwi jeszcze w ustroju i budowie jego, nie jest i być nie mogła za pomocą pisma wydobytą na widok publiczny i przywiedzioną do powszechnéj wiadomości, że układaczom tym zależało głównie na tym , ażeby za pomocą pisma w ten lub ów sposób oznaczyć dokładnie wszystkie brzmieniá i głosy danego języka [...].

Co do pism słowiańskich, myślałbym, że wypada trzymać się sposobu Miklosicha, szczególnie co do oddawania pisma starosłowiańskiego, bułgarskiego i rosyjskiego.

Ma się rozumiéć, pismo języków słowiańskich, używających głosek łacińskich, powinno być oddawane tak samo, bez żadnéj zgoła zmiany w literach i znakach.

Co prawda trudność zachodzi głównie przy rozróżnianiu w piśmie ge i gie, ponieważ w wymawianiu prawie nikt tej różnicy nie zachowuje.