Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawiać (się), wymówić (się)
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: wymawiáć, wymawiać się, wymówić
Język: polski
Dział: Fonetyka, Kultura języka (współcześnie)
  • Cz. I. O wymawianiu: Gddk/1816
  • O pisowni albo o nauce dobrego pisania: Gott/1794
  • Rozdział I. O wymawianiu łaciny na wzór polszczyzny: Kop/1778
Ewolucja terminu

wymowiać, wymowić

Cytaty

Kop/1778, t. I, s. 2

Kto umie dobrze wymawiáć Polszczyznę, potráfi łátwo wymawiáć i Łácinę, dla wielkiégo w obojgu podobieństwa ták co do Litér i Známion (z czégo dwojgá składa się nászá i łacińska mowá pisána) jáko co do réguł wymawiánia.

Kop/1778, t. I, s. 6
  1. Wymówić każdą literę swoim właściwym tonem, á záwszé zrozumiáłym miłym.
Gott/1794, s. 5

Niemcy mają głosek wszystkich razem 25. [...] Te wszystkie głoski dzielą się na Samogłoski albo na Spółgłoski. Samogłoski są: a, e, i, o, u, y. Resta ich zowie się Społgłoskami, tak się zaś wymawiaią wszystkie.

Gddk/1816, s. 5

Oi wymawia się jak è Francuzkie [...], naprzy. il parloit mówił [...], Polonois, Polak.

Powiązane terminy