terminów gramatycznych online
wokatyw
Język: polski
- II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
- O syntaxie: Mal/1700
- Szczególniejsze prawidła wymawiania: SkorM/1828
Cytaty
Fráncuzi lubo pozwalájąc lubo przécząc ludzióm godnym, przydáją wokátif przyzwoity, ták: oui álbo non Monsieur, Monseigneur, Madame etc.
Na końcu wyrazu, postać ङ् ng', wyjąwszy wypadki gdzie jako euphoniczną zmianę głoski म् m' przedstawia, nader rzadko pokazuje się, a może jedynie tylko w małéj liczbie Nominatywów i Wokatywów [...].
Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.
Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].
Declinatio — deklinowanie [...], casus nominativus — mianujący, nominatyw (s. 174—175), genetivus — rodzący, genityw (s. 192), dativus — da(wa)jący, datyw (s. 99), accusativus — oskarżający, akuzatyw (s. 182), vocativus — wzywający, wokatyw (s. 206), instrumentalis — instrumentalny, localis — pozytyw, pokładający.