Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo zbytkujące

Język: polski

Cytaty

Lub/1778, s. 80

Na koniec dzielą się jeszcze słowa, na osobiste (personalia) i trzecioosobne (impersonalia); na porządkowe (reguralia) i nieporządkowe (irregularia); na pełne (plena), niepełne (defectiva) i zbytkujące (et abundantia).

[Наконецъ раздѣляются еще глаголы на личные и безличные, на правильные и неправильные, на полные, неполные и изобилующїе. Łomonosow, 1757, § 276. ]
Lub/1778, s. 80 Definicja

Zbytkujące słowo ma dwoje różne kończenia w jednym znaczeniu: колеблю i колебаю, kołyszę; машу i махаю, macham, бѣгу i бѣжу, biegę. Jednak od zbytkujących trzeba dzielić uczęszczalne (frequentativa): бѣгу biegę, бѣгаю biegam; даю daję, даваю dawam, лечу lecę, летаю latam.

[Полной глаголъ имѣетъ всѣ наклоненїя, времена, ли́ца и чи́сла, какъ колю; неполной чего нибудь изъ оныхъ лишенъ, какъ: очутился, довелось, бываю. Изобилующїй глаголъ имѣетъ два разныхъ окончанїй въ одномъ знаменованїи: колеблю и колебаю; машу и махаю, бѣгу и бѣжу. Однако отъ изобилующихъ должно различать учащательные: бѣгу, бѣгаю; даю, даваю; лечу, летаю; роню, раняю; тащу, таскаю; и симъ подобныя. Łomonosow, 1757, § 279. ]
Szt/1854, s. 274

Są jeszcze względem swojéj odmiany słowa foremne, nieforemne, zbytkujące, ułomne.