Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zakończenie osobowe

Język: polski

Cytaty

[...] Wszystkie słowa jednotemátowe, przybierające do piérwotnika pogłos j i spájające się w formach osobowych za pomocą spójki i, spjają w tym jimiesłowie końcówkę bezosobową ł za pośrednictwem tejże spójki s takim zmiękczeniem poprzedzającéj spółgłoski, jakie się znajduje przed zakończeniem osobowym is [...].

Przy odmianie rozróżniamy w każdym czasowniku dwie części: źródłosłów czyli część nieruchomą, która przez całą odmianę czasownika niezmienną pozostaje, i części ustawicznie się zmieniające, tj. zakończenia, spójki i cechy trybowe. Zakończenia osobowe w pojedynczych czasownikach są następujące: w licz. pojedynczej osoba 1. ma zakończenie m - ę [...].

§ 40. Zakończenia osobowe -em, -eś w formach złożonych takich, jak czytał-em, słuchał-eś, i t. p., akcent wyrazu przesuwają ku końcowi o jedną zgłoskę.