zakończenie osobowe

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mucz/1825
• Rozp./1830
• Br/1848
• Kurh/1852
• Szt/1854
• Malin/1869–1870
• Lerc/1877
• Kr/1897

[...] Powiedzieliśmy wyżéj […], że słowa polskie w czasie przeszłym odmieniają się przez rodzaje; pamiętajmyż więc, że rodzaj żeński i nijaki, podobnie jak w przymiotnikach […], przerabiają się z rodzaju męskiego, tym sposobem, że osobie 3ciéj na r. ż. dodaje się na końcu a, a na rodzaj nijaki o, które to głoski we wszystkich innych osobach obydwóch liczb, zakończenie osobowe poprzedzają, np. był, była, było [...].

[...] Wszystkie słowa jednotemátowe, przybierające do piérwotnika pogłos j i spájające się w formach osobowych za pomocą spójki i, spjają w tym jimiesłowie końcówkę bezosobową ł za pośrednictwem tejże spójki s takim zmiękczeniem poprzedzającéj spółgłoski, jakie się znajduje przed zakończeniem osobowym is [...].

§ 40. Zakończenia osobowe -em, -eś w formach złożonych takich, jak czytał-em, słuchał-eś, i t. p., akcent wyrazu przesuwają ku końcowi o jedną zgłoskę.