Historical dictionary
of grammatical terms online

zakończenie osobowe

Language: polski

Quotations

W niém się zawiera własność przyznawana przedmiotowi zdania i łącznik, którym jest osobowe tegoż słowa zakończenie.

Zgoda w rodzaju ma także miejsce w czasach złożonych z przeszłego, tudzież w przymiotnikach, które z powodu przydanych zakończeń osobowych, biorą się za słowo, np. powinienem, powinnam i t. d.

Zdania z niepewnością wyrażone, które możnaby nazwać przypuszczalnemi (предположительныя предложенiя), tém się tylko różnią od opowiadających czyli twierdzących z pewnością, że spójnik by do ich składu wchodzący, może się w polskim języku odłączać od słowa razem z jego osobowém zakończeniem i przydawać do innego wyrazu przed słowem będącego. Np. Napisałbym, albo jabym napisał.

[...] Wszystkie słowa jednotemátowe, przybierające do piérwotnika pogłos j i spájające się w formach osobowych za pomocą spójki i, spjają w tym jimiesłowie końcówkę bezosobową ł za pośrednictwem tejże spójki s takim zmiękczeniem poprzedzającéj spółgłoski, jakie się znajduje przed zakończeniem osobowym is [...].