Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

morfem syntaktyczny

Hasło w cytatach: morfemy syntaktyczne
Język: polski
Dział: Teoria języka (współcześnie)
  • Asymilacja morfologiczna, semazjologiczno-morfologiczna i semazjologiczna: BdC/1915
Definicja współczesna

Upraszczanie systemu fleksyjnego rzeczowników (historia fleksji rzeczowników języka polskiego, ewolucja paradygmatów rzeczownikowych) m.in. polegało na tym, że szczególną ekspansywność wykazywały końcówki morfologicznie wyraziste, jednofunkcyjne, zaczynające się na głoskę, która nie tworzyła alternacji morfologicznych (nie palatalizowała spółgłosek), por. -om, -ami, -ach. Końcówki te wywodzą się z bardzo licznych typów deklinacyjnych o- oraz a- tematowych. Długosz-Kurczabowa K., Dubisz St. (2006). Gramatyka historyczna języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, s. 222-223.

Cytaty

Morfemy syntaktyczne czyli końcówki jednoczą wyrazy według kategorji formalnych. Końcówki jednych typów morfologicznych wypierają końcówki innych typów, a rezultatem tego jest uproszczenie systemów form. Końcówka L.pl. [-aχ] (-ach) wyparła wszystkie inne końcówki synonimiczne i rozprzestrzeniła się na wszystkie rzeczowniki [...].