terminów gramatycznych online
dźwięczność
Dźwięczność. (Quasi-)periodyczne drgania wiązadeł głosowych (o częstotliwości ok. 70 Hz), których efektem jest obecność tonu krtaniowego w głosce.
Cytaty
Budowa, rozwój i udoskonalenie języka polskiego poléga na zasadach dźwięczności (eufonii, harmonii).
Dźwięczność, która poléga na doborze i zgodzie brzmień.
Brodziński Kaz. [Kazimierz]. powiada: "[...] Szymonowić S. w Sielance swojej, dzwięczność i piękność mowy tak porównał i odmalował [...]".
Niektóre tylko rzeczowniki z wzorca 2-go przybierają dla dźwięczności końcówkę -i (y).
Jeśli wiązadła zbliżą się do siebie w znaczniejszym stopniu, wydech przeciskający się przez zsuniętą głośnię do jamy ustnej wprawia je w drżenie, które daje początek dźwięczności takich głosek, jak np. a, w, z, g.
Dźwięczność głosek słyszymy, ponadto możemy ją pośrednio stwierdzić, bo przyłożywszy palec wielki i wskazujący do krtani czujemy, że ona drży.