Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek wskazujący

Język: polski
EJO 1999, 663 Definicja współczesna

Zaimek wskazujący. Wyrażenie stosowane w dwóch funkcjach: deiktycznej i anaforycznej. W funkcji deiktycznej, czyli wskazującej sensu stricto, występuje przy naocznym wskazywaniu przedmiotów [...]

Cytaty

Ze rzeczowników powstają przez dodanie wskazującego zajimka czyli końcówki owy-wa i t. d. Są to rzeczowe pospolite z rzeczy przedmiotów wszelkich przymiotniki.

W IV. przyp. l. p. zaimków osobistych mię, cię, się i wskazuj. .

Zaimki wskazujące używają się zamiast imienia osoby lub rzeczy, na którą wskazujemy, o której mowa. Są one następujące: on, ona, ono; jego, jej, jego; ów, owa, owo, ten, ta, to; sam, sama, samo; ten sam, ta sama, to samo, taki, taka, takie.

Oprócz właściwych zaimków, istnieją tak zwane zaimki przymiotnikowe (pronomes adjectivos) [...].

Dzielą się na:

1) Wskazujące (demonstrativos): o (w zdaniu tłomaczy się w 4-ym polskim przypadku: tego — to), isto (to) isso (tamto), aquillo (tamto, ono – dalsze).

Wskazujące, p. zaimki.

Zaimki (pronomina) - wyrazy zastępujące imiona i przysłówki: [...] C. ★Osobowe (personalia), np. ja, ty, ★zwrotne (reflexiva), np. się, ★dzierżawcze (possesiva), np. mój, ★wskazujące (demonstrativa), np. ten, ★względne, np. który, ★pytające (interrogativa), np. kto?, ★nieokreślone, nieoznaczone (indefinita), np. ktoś.