terminów gramatycznych online
pomocnik partykuła (morfem gram.)
Język: polski
Cytaty
My Polacy názwać je możemy Pomocnikami, ponieważ spólna ich powinność jést pomagać innym wyrazom do znáczenia jákiej okoliczności ábo związku.
Particulæ, pomocniki. inseparabiles, nierozdzielne. separabiles, rozdzielne.
Wyższy stopień formuje się dodając do Równego pomocnika plus, n. p. sage mądry, plus sage mędrszy.
I. Słowa Nieosobiste tylko się Czasują w trzeciej Osobie w Liczbie małej na przykład: il convient, przystoi.
II. Dwojakie są w Francuzkim języku Nieosobiste, Czynne, i Bierne.
Czynne, kładą się z Zaimkiém il, Bierne, z Pomocnikiem on albo l'on.
Particula. Pomocnik.
Wszystkie wyrazy, składające mowę polską, dzielą się na dwa główne szeregi: piérwszy wyrazów odmiennych, drugi wyrazów nieodmiennych; a każdy szereg podziela się na cztéry części, z których każda ma własne nazwisko. Te nazwiska są następujące: w szeregu wyrazów odmiennych: 1) Imie, 2) Zaimek, 3) Słowo, 4) Imiesłów; w szeregu wyrazów nieodmiennych: 5) Przyimek, 6) Przysłówek, 7) Spójnik, 8) Wykrzyknik. Cztéry te rodzaje nieodmiennych wyrazów, ściągają niektórzy Grammatycy, pod jeden wyższy rodzaj nazwany Particulae (cząsteczki), od krótkości podobno takich wyrazów: my Polacy nazwać je możemy Pomocnikami, ponieważ spólna ich powinność jest pomagać innym wyrazom do znaczenia jakiéj okoliczności lub związku [...].