terminów gramatycznych online
vocalis brevis
Cytaty
Antiqui autem Poloni dictionum differentiam facere volentes sex vocalibus, et septima graeca usi sunt, quarum longas geminabant, breves simplicibus pingebant figuris.
Są do tego, i inne podzielenia Verborum jáko: [...] MEDITATIVA, zrobione bywáją z Supinum ná URIO (u brevi) jáko esurio, parturio, ktore oboje jedynie máją praeterita ná ivi, ále inne nie máją, i tákowe wszytkie są, IV. Coniugationis. Gdzie záś U longum jest, jáko Scaturio, Scaturis etc. tam niepytaj Medtitativa.
Præterita i Supina, máją w káżdej Coniugatiej, swoje pewne zákończenia. jako I. avi, atum II. ui, itum (i breve.)
Z żadnéj grammatyki łacińskiéj nie mógł się dowiedziéć [Parkosz,1440] o otwartych i ściśnionych samogłoskach: czytał w nich tylko, że każda samogłoska może być długa lub krótka (longa vel brevis), i to zastosował do pisma polskiego.
Breves, p. samogłoski.
★Samogłoski (pełnogłoski, vocales) dzielą się: a) ze względu na iloczas na ★długie (longae), ★krótkie (breves) i zredukowane.