Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

geminare
Hierarchia Dzieła

Język: łaciński

Cytaty

Park/1440 (ok.), s. 6 [62]

Et quia has regulas prosodie Polonis illiteratis difficile foret tradere, opportuit, ut in scribendo quantitas vocalicum exprimatur. Quod alio modo facere facile non est, nisi ut vocalis longa geminetur et brevis simpla ponatur. Ut adaam, ubi primum a breve secundum longum et geminatum.

[A ponieważ Polakom nie wykształconym (w zakresie gramatyki) trudno by było wyłożyć reguły prozodii, należy więc zaznaczać iloczas samogłosek w piśmie. To zaś nie jest łatwo uczynić w inny sposób, jak tylko podwajając samogłoskę długą, a pojedynczo pisząc krótką. Tak jak w "Adaam", gdzie pierwsze "a" jest krótkie, drugie długie i podwojone (Kucała 1985, s. 91)]
Zab/1514–1515/1518, s. [13]/64

L littera triplicet habet sonum, scilicet exilem, cum geminatur, ut Metellus, plenum, cum dictionem vel sillabam finiat, ut sol, silva, vel quando ante se habet aliam consonantem, ut clarus; medium vero cum in alio loco ponitur, ut lego, ludo.

[L litera ma potrójne brzmienie, tj. słabe, kiedy się podwaja, np. Metellus, pełne, kiedy kończy wyraz lub sylabę, jak sol, silva, lub kiedy ma przed sobą inną spółgłoskę, pośrednie zaś, kiedy stoi w innym miejscu, jak lego, ludo.]
Kn/1644 (I wyd. 1626), s. 852 (Index: 12)

Geminare mutas & semivocales prisci Latini non solebant, Fest. Scalig.

Powiązane terminy