Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

geminatum (f, s, v, z) podwojona
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: ff geminatum, ſ geminatum, v geminatum, z geminatum
Język: łaciński
Dział: Ortografia, Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Park/1440 (ok.), s. 8 [65-66]

{ff} ff grossum scribamus geminum vel geminatum, f molle simplum.

[F. "F" twarde piszmy jako podwójne, czyli podwojone, "f" miękkie jako pojedyncze (Kucała 1985, s. 95)]
Park/1440 (ok.), s. 13 [74]

Ubi autem mollitur, scribatur <s> simplex longum, ut maʃaal, coʃa. Et sic quociens a modo ʃ longum reperiemus, legemus ipsum molliter, nisi sit geminatum, ut miʃʃa id est scultella, møʃʃo.

[Gdzie się zaś ("s") staje cienkie, niech będzie pisane pojedyncze i długie, np." maʃal"," coʃa" ("mazał", "koza"). I tym sposobem ilekroć spotkamy "ʃ" długie, będziemy je czytać bardziej cienko, niż gdyby było podwojone jak w "miʃʃa" 'misa', "møʃʃo" (miąso) (Kucała 1985, s. 105)]
Park/1440 (ok.), s. 13 [75]

Quia etsi in diccionibus, ubi post z a e o u et ø ponitur, sic scribendo aliquando differenciam inter simplex z et istud poneremus, tamen ubi post z sequitur <i>, nulla erit inter simplex z et illud ingrossatum seu geminatum differencia.

[Bo chociaż w tych wyrazach, gdzie po "ź" następuje "a", "e", "o" i "ą", taką pisownią czasem byśmy wyrazili różnicę między "z" pojedynczym a tym (innym), to jednak tam, gdzie po "z" następuje "i", między "z" pojedynczym a owym wzmocnionym, czyli podwojonym, nie będzie żadnej różnicy (Kucała 1985, s. 106)]
Kn/1644 (I wyd. 1626), s. 876 (Index: 36)

W Polonica litera seu V geminatum, Consonans est, et dictio, nempè Praepositio, quae tamen quia sola pronuntiari non potest [...].

Powiązane terminy