Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

tonacja akutowa

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Język prasłowiański odziedziczył po epoce prasłowiańskiej dwie odmiany tonacji - tonację t. zw. akutową, która w prasłowiańskim była rosnąca i tonację t. zw. cyrkumfleksową, która w prasłowiańskim była słabnąca.

Znaczy to, że obok znamion czeskich mają one także cechy polskie, mianowicie: 1. akcent na zgłosce przedostatniej, 2. zupełny dziś brak iloczasu, 3. zwężenie samogłosek w zgłoskach zamkniętych spółgłoską dźwięczną [...], 4. wymowę dawnego ā jak o [...], wreszcie — cechy dawniejsze: 5. skracanie wszystkich zgłosek akcentowanych w epoce prasłowiańskiej, także pod tonacją akutową [...] i 6. zachowanie prasłow. ʒ [...].

Tonacja [...] 2. jęz. «zmienność wysokości tonu podczas wymawiania samogłosek»: Język prasłowiański odziedziczył po epoce praindoeuropejskiej dwie odmiany tonacji — tonację tzw. akutową, która w prasłowiańskim była rosnąca, i tonację tzw. cyrkumfleksową, która w prasłowiańskim była słabnąca. SZOBER Gram, 64.