dźwięk głoska, głos artykułowany

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Murz/1551 (wyd. 1)
• Jan/1594
• Lub/1778
• Mucz/1825
• Oż/1883
• KarłT/1885
• Uchw.AU/1891
• Kr/1897
• Lor/1907
• Łoś/1918
• PolTerm/1921
• Król/1922
• ZwO/1924

W drukowanych naszych księgach dwoiste mamy abecadła figury: niemieckie czyli gotyckie, i łacińskie czyli rzymskie. Łacińskie jako gładsze i prostsze w pospolitém dzisiaj są używaniu. Z figur niemieckich zatrzymaliśmy w (podwójne), zamiast pojedyńczego v; z łacińskich jednośmy Q opuścili, oddają je przez k. Dodaliśmy do niektórych kreski i inne znaki, lub utworzyliśmy z kilku głosek nowe złożone brzmienie na oznaczenie dźwięku, którego łacińskiemi głoskami nie można było wyrazić.

Takie powinno być abecadło, jakie odrysowuje się w mowie całej żywej narodu, tj. ile w ustnej mowie jest różnych brzmień, dźwięków, syczeń, przycisków i dechów, tyleż powinno być liter w naszem abecadle [...].