Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dążący przypadek
Hierarchia Dzieła

Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
  • O składni w ogólności: DwBg/1813
  • Zbiór abecadłowy rzeczy: DwBg/1813

Cytaty

DwBg/1813, s. 100 Definicja

Przyp. trzeci, dążnik albo dążący, odpowiadający na pytanié komu? czemu? wystawiá rzecz w tym stanie, ilé jest célém czyli końcém czégo, np. odpowiedziáł mnie.

DwBg/1813, s. 167

Dążnik albo dążący co jest? 100.

Kor/1961, s. 43

Tego zresztą nie zrobił [O. Kopczyński] wówczas, por. natomiast P. Dworzecki, Grammatyka języka polskiego według prawideł J. ks. Kopczyńskiego, Wilno 1813: nominativus — czynnik, czynny, genetivus — dopełnik, dopełniający, dativus — dążnik, dążący, accusativus — biernik, bierny, vocativus — wzywacz, wzywający, instrumentalis — narzędnik, narzędziowy, localis — miescownik, miescowy.

Powiązane terminy