terminów gramatycznych online
orzeczenie złożone
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Słownik, tom V (Nie-Ó): Dor/1958–1969
- Słownik, tom X (Wyg-Ż): Dor/1958–1969
- Wstęp. O zdaniu w ogólności: Kras/1897
Orzeczenie złożone, nazywane także o. analitycznym (Będę czytał; Ojciec jest chory) albo o. imiennym (lub nominalnym), [...]. Termin [...] jest mało precyzyjny, gdyż bywa używany jako nazwa wszelkich form predykacji innej niż o. proste, przede wszystkim jednak jako nazwa form predykacji złożonej z łącznika [...] i orzecznika.
Cytaty
Łącznik z orzeczeniem stanowią orzeczenie złożone, podczas gdy orzeczenie czasownikowe, zawierające w sobie i treść czyli orzecznik (w źródłosłowie), i formę czyli łącznik (w końcówce osobowej), jest orzeczeniem pojedyńczym.
Orzeczenie n I [...] 3. jęz. «wyraz, za pomocą którego, lub wyrazy, za pomocą których orzeka się o podmiocie zdania»: [...] ∆ Orzeczenie imienne in. złożone «orzeczenie wyrażone za pomocą imiesłowu, przymiotnika, przysłówka, rzeczownika lub bezokolicznika łączące się z podmiotem za pośrednictwem słów posiłkowych»: Orzeczenie imienne jest zawsze dwu wyrazowe: składa się bowiem z orzecznika i łącznika. LEHR Gram. 162. [...] // SWil.
Złożony [...]∆jęz. Orzeczenie złożone «orzeczenie wyrażone za pomocą imiesłowu, przymiotnika, przysłówka, rzeczownika lub bezokolicznika, łączące się z podmiotem za pośrednictwem słowa posiłkowego».
Obfitą terminologię z zakresu składni zawiera jej właśnie poświęcona a wydana już po ukazaniu się rozprawy Riesa książka A. Krasnowolskiego.
Terminologia. Propositio indicativa — zdanie oznajmujące [...]; subiectum — podmiot, praedicatum (compositum) — orzeczenie (złożone), copula — łącznik, praedicatum nominale — orzecznik, obiectum directum — dopełnienie bliższe, indirectum — dalsze [...].
Obfitą terminologię z zakresu składni zawiera jej właśnie poświęcona a wydana już po ukazaniu się rozprawy Riesa książka A. Krasnowolskiego.
Terminologia. Propositio indicativa — zdanie oznajmujące [...]; subiectum — podmiot, praedicatum (compositum) — orzeczenie (złożone), copula — łącznik, praedicatum nominale — orzecznik, obiectum directum — dopełnienie bliższe, indirectum — dalsze [...].