terminów gramatycznych online
samogłoska niepochylona
Język: polski
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- Deklinacja IV (Nominativus singularis ....... Dativus, Instrimentalis dualis) : Łoś III/1927
- Głosownia: Mał/1879
Cytaty
§. 31. Z kolei mamy teraz pomówić o samogłoskach POCHYLONYCH i niepochylonych czyli OTWARTYCH.
Pochylonymi brzmieniami w dzisiejszym stanie naszego piśmiennego języka jest é, ó, i ą względnie do e, o, i ę, które wraz z całą resztą samogłosek wymawiają się otwarto - podczas gdy brzmienie tamtych od e pochyla się ku i, od o ku u, jakby półtony pośrednie między tymi całkowitymi tonami.
U J. Kochanowskiego natomiast formy na -ach są najczęstsze, przyczem w końcówce tej samogłoska a oznacza się w druku niekonsekwentnie, jako pochylona lub niepochylona (w jednych i tych samych wyrazach).
Tymczasem w okresie historycznym, odkąd znajdujemy w zabytkach już ustalone sposoby odróżniania samogłosek pochylonych od niepochylonych, t. j. dawnych długich od dawnych krótkich, czyli ą od ę, przekonywamy się, że stale Ac. sg. stosował się do N. sg., [...].