terminów gramatycznych online
denominativum
Język: polski
Geneza: łac. de 'z (czego)' + nomen 'imię'
Denominativum. Czasownik utworzony od nomen (tj. od rzeczownika, przymiotnika lub liczebnika), np. pastować (od pasta), mydlić (od mydło, czernić (od czarny), troić (od troje).
Cytaty
W grupie drugiéj, która jest z samych tak zw. denominatiwów złożona, ma to a już inną przyczynę.
Do téj zaś kategoryi należą i tu znowu tak dobrze czasowniki tak zwane denominativa (t. j. z imion wytworzone), jak imiona pochodne.
Pochodzenie tego typu jest jasne: są to denominatiwa od pni barytonowych z rdzenną cyrkumfleksową i krótką, wykazują zatem prawdopodobnie wtórne posunięcie przycisku na nowoakutową sufiksalną i dlatego też mają krótką rdzenną, bo tylko w serbochorw., gdzie cyrkumfleks utrzymał się w ogóle jako długość, i ta zgłoska po przesunięciu przycisku pozostała długą i ona rzeczywiście jest długą hláditi, a ta okoliczność wywołała tu, na gruncie serbochorwackim, ogólne wyrównanie z poprzednią kategorją.