Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wyrzutnia w wyrazie i/lub mowie

Hasło w cytatach: wyrzutniá
Język: polski
Dział: Składnia (współcześnie)

Cytaty

W następujących mówiéniá sposobach: iść za mąż, po­stępować sobie brat za brat, siadać na koń, iśdź na źwierz, té Imiona: mąż, brat, koń, źwiérz, położoné bez przymiotni­ka, mają przez Wyrzutnią przypádek ten tak jak piérwszy.

Dla regularnégo formowaniá przy­pádków, a) wszystkié przymiotniki jakożkolwiek przez Wyrzutnią skróconé, trzeba kończyć w pjerw. przyp. na i lub y, np. srogi, godny itp.

Ujęcié sło­wa domyślnégo wpráwdzie, ale do sén­su i Składni potrzebnégo, jeżeli nie czyni żádney odmiany w Składni, zo­wié się Wyrzutniá, np. wielé lát zamiást przez wielé lát: jeżeli zaś zachodzi jaká odmiana w Składni dlá domyślnégo sło­wa; naténczas zowié się Syllepsis, np. Igna­cy z Jáném z Andrzeja zrodzéni (ludzie); otwórzcie tam kto (o! ludzie): jeżeli na koniec trudno się domyślić opusczonégo słowa, a Składnia niezwyczajná po­dobná jest jakiému cudzoziemskiému językowi; zowié się to powszechnie cudzoziemczyzną.

Wyrzutnia jest wyrzucénie głoski z jakiégo wyrazu, albo wyrazu jakiégo z mowy.

Również i z tej myśli: "będąc przekonany o swej niewinności śmiało stanął przed sądem" jeżeli opuszczę będąc; nie zrobię wyrzutni: bo w drugim razie będzie się malowało większe o niewinności przekonanie.