Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

casus ultimus

Hasło w cytatach: Ult., ultimus, ultimus casus
Język: łaciński
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

Ablativus, qui inesse aliquid alicui significat, quem nos ultimum appellabimus.

Ultimus w tym in dem.

Ult. w tym in diesem.

Casus sex habet Polonica lingua ut Latina; potest tamen assignari et septimus, quem ultimum vocabimus, qui inservit aliquibus praepositionibus differtque ab aliis terminatione et usu.

Prima declinatio nominum [...]. Genitivus in hac declinatione exit in a vel u. Dativus in owi vel u. Accusativus vel similis est Genitivo vel Nominativo. Vocativus exit in u vel e [...]. Ablativus in em desinit. Ultimus casus ut plurimum similis est Vocativo.

Casus septem: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus, Ultimus.

Ultimus casus numquam absolute ponitur, iungitur saepissime praepositioni w vel na.

Die Nahmen der Städte, Dörffer [...] werden gesetzet in der Polnischen Sprache in dem Casu Ultimo mit der Præposition w, wenn man nemlich fraget gdzie? wo? e.g. w Polszcze, w Krakowie. Fraget man dokąd? wohin? werden sie gesetzet in dem Genitivo mit der Præposition do, zu, nach. e.g. do Polski [...].

[Nazwy miast, wsi [...] występują w języku Polskim w casus ultimus z przyimkiem w przy pytanie gdzie, np. w Polsce, w Krakowie. Natomiast przy pytania dokąd występują w dopełniaczu z przyimkiem do, np. do Polski [...].]

Der Ultimus Casus kan auch Localis genannt werden, weil er gemeiniglich den Ort, wo oder worauf was ist, oder geschieht, bedeutet, die Praepositiones aber w, oder na oder po müssen allezeit vorher gesetzt werden.

[Przypadek ultimus można też nazwać localisem, ponieważ oznacza zazwyczaj miejsce, gdzie lub na czym coś jest lub się dzieje, ale zawsze muszą go poprzedzać przyimki w, na lub po.]