Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

ablativus absolutus

Język: łaciński
Dział: Składnia (współcześnie)

Cytaty

Poloni in participiis activis imitantur Graecorum aoristum primum. Latini hoc participium efferunt per ablativum absolutum passivae vocis. Eius terminatio est ʃʒy. Sicut Graeci σας

Ablativos absolutos Latinos variè reddunt Poloni. ut, Me absente. W niebytności mey./ Me inscio. Bez wiádomości mey./ Me consule. Zá mego urzędu, burmistrzostwa./ Me inuito. Nád mą wolą. Aczbym nierad./ Cognito. Zrozumiawszy./ Audito. Gdy słuch przyszédł./ Excepto quòd non simul esses. Oprocz tego. Wyjąwszy że cię nie było. Chybá żeś nie był ze mną.

Non habent Poloni ablativum absolutum, sed illum ut plurimum reddunt per praeterititum gerundii in ʃʒy.

On trouve bien souvent des Ablatifs, qui sont comme [indépendants], et [insolés]; on les appelle des Ablatifs absolus. On résout ces Ablatifs avec la particule cum à l'Imparfait II.

[...]

Znajdują się często Ablativi casus, ktore są niby nie podlegające, i same przez się będące; nazywają się Ablativi absoluti. Rezolwują się te ablativi przez partykułę cum, i imperfectum II.