terminów gramatycznych online
grupa spółgłoskowa
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Głosownia: Kr/1897
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o głoskach: Szob/1923
Grupy spółgłoskowe (zbitki spółgłoskowe) są w pol. zjawiskiem bardzo częstym. Ilość możliwych g. s. jest odwrotnie proporcjonalna do stopnia złożoności g. (do ilości tworzących ją elementów); [...].
Cytaty
§ 26. Miękczenie grup spółgłoskowych. Nie tylko pojedyńcze spółgłoski, ale i grupy dwu spółgłosek twardych w wyrazie uległy zmianom na odpowiednie miękkie, wskutek następujących samogłosek podniebiennych e i i lub łącznie ze spółgłoską podniebienną j. I tak, grupy spółgłosek: st zd zg zmieniły się na odpowiednie: ść,szcz źdź,żdż żdż.
Grupy spółgłoskowe bywają w języku polskim dwojakie: 1) jednolite, t. j. wymawiane od początku do końca, dźwięcznie albo bezdźwięcznie i 2) mieszane, składające się ze spółgłosek dźwięcznych i bezdźwięcznych.
Niepodobna przypuścić, by ludność mówiąca tf kf sf, zachowując zresztą swój polski język, samodzielnie czy pod wpływem ruskim zmieniła te grupy na objektywnie trudniejsze tv kv śv, zupełnie zaś prosto objaśnia się to spolszczeniem Białorusinów.
§ 14. Grupy spółgłoskowe.
J jako osobna głoska w grupach spółgłoskowych ewentualnie (t. j. jeżeli w prasłow. było jeszcze nj lub ńj itd., a nie już tylko ń itd.) znikło.
Grupa czrz (czrzoda oczrzedź czrzos....) wcześnie spłynęła z trz (trzy....) w trz.
Oboczności grupa spółgłoskowa || prosta spółgłoska na początku wyrazu są przeważnie pochodzenia przedpolskiego.