nazwisko obce

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mucz/1825
• Bor/1830
• Such/1849
• Oż/1883
• Kr/1897
• Król/1907

Ponieważ pisownia polska, ile możności, stosuje się do wymawiania, wypada stąd, że osoby nie umiejące jak tylko język polski, nazwiska cudzoziemskie po polsku literalnie wymawiając, stwarzają w mowie nowe nazwiska, trudne częstokroć do odgadnienia. Należy więc nazwiska obce, pisać w polskim języku, zbliżając się, ile być może, do ich wymawiania w języku ich własnym, a to dla zachowania ich śladu, z którego pochodzą. Ilekroć piérwszy raz w piśmie wspominamy nazwisko zagraniczne, mniéj znajome, zawsze je trzeba napisać jak piszą sami cudzoziemcy, albo obok przepolszczonego, między nawiasami, w prozie; albo na dole strony, w wierszach.

Spółgłoski są pięciorakie: twarde, obojętne, miękkie, obce i złożone. [...] 4^e. Obce, q, v, x, gdyż się ich używa tylko do wyrażenia albo nazwisk obcych, jako: L’estoq, Vieq d’Azyr, Virion, Xerxes, albo na kształt obcych Axamitowski, Jaxa.

Nazwiska obce.

Podług rozstrzygnięcia Komis, ed. Tow. Prz. nauk, mieszające się nazwiska obce w pisowni polskiej dawne Greko-Łać. poczynające się od x należy zatrzymać ją, jeżeli są rodowe historyczne te nazwiska, i utarte długiem używaniem.

Wyrazy pochodne od nazwisk obcych pisać należy podług wymawiania; np. bajronizm, wolterjanizm, typy szekspirowskie, szyllerowskie, wina bordoskie, szowinizm, jakobinizm, kontyzm, i t. p.

Imiona własne nieprzyswojone, jak nazwiska osób świata nowożytnego, piszemy, o ile możności, w ich rodzimym brzmieniu: Chateaubriand, Mirabeau, [...] tudzież nazwy gieograficzne: Bordeaux, Greenwich, Chicago, Lago Maggiore itp., wyrazy zaś pochodne od nazwisk obcych spolszczyć: wina bordoskie, bajronizm itd.