terminów gramatycznych online
proklityka
Język: polski
Geneza: łac. vox proclitica < gr. proklitikón (proklino 'chylę się do tyłu')
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o głosce: Kl/1939
- Nauka o głoskach: Szob/1923
- Słowniczek: Gaert/1927
Proklityka. Wyraz nie mający własnego akcentu, lecz tworzący całość akcentową (tzw. zestrój akcentowy) z wyrazem następującym po nim.
Cytaty
Wyrazy, nieposiadające samodzielnego przycisku, nazywają się enklitykami lub proklitykami, zależnie od tego, czy łączą się 'z wyrazami, poprzedzającemu je, czy też z następującemi po nich. [...] Jeśli wyraz, z którym proklityka się łączy, jest jednozgłoskowy, wówczas przycisk bywa przenoszony na proklitykę.
c. proklityki (prepozycje zwłaszcza) wykazują wiele osłabień: zanik palatalizacji (bez), brak przegłosu (b(i)ez przez przed), skrócenia, (przed.... nad pod).
Proklityka, wyraz nieprzyciskowy, łączący się w wymawianiu z następnym, np. dociebie.
Nie akcentowany wyraz, który łączy się w całość akcentową z wyrazem następującym, nazywa się proklityką.