Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

dopowiedzenie przymiotne

Hasło w cytatach: dopowiedzenia przymiotne
Język: polski
Dział: Składnia (współcześnie)

Cytaty

1) Uważać należy za dopowiedzenie, a nie za przydawkę, przymiotniki w następujących np. zdaniach:

A tam chłop biedny z litewskiego sioła, wybladły, tęskny, idzie chorym krokiem. Mick. Z pokolenia, nad którém władam, narodzi się plemię, ostatnie, najwyższe, najdzielniejsze. Krasiń. [...].

Następujące są znamiona dopowiedzenia przymiotnego, w odróżnienia od zwyczajnéj przydawki: konieczne jej następstwo po rzeczowniku, przestanek w mowie przecinkiem oznaczony, i większy przycisk, aniżeli na pospolitéj przydawce.

Dopowiedzenie przymiotne odróżnia się od przydawki przymiotnej tym, że 1) kładzie się zawsze po rzeczowniku; 2) łatwo daje się zamienić na całe zdanie z zaimkiem względnym który; 3) oddziela się z obydwu stron przestankiem głosu, (który na piśmie oznacza się przecinkiem); 4) często miewa przy sobie przysłówek lub określenie przysłówkowe. 5) używa się niekiedy bez rzeczownika określanego, a wtenczas należy do domyślnego zaimka osobowego.

Rozwinięta przydawka rzeczowna nazywa się dopowiedzeniem rzeczownem; rozwinięta przydawka przymiotna - dopowiedzeniem przymiotnem.