litera przydana

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Jan/1594
• Gott/1762
• L/1807–1814
• Mroz/1822

Pan Górnicki tu w téj mierze jest rózny od páná Kochánowskiégo: chce bowiém áby to, ć, z cienką krèską, było ták znáczonè, ĉ. drugié zásię z przydáną literą, z, chce áby było pisánè bez litery téj, z, dwoje tylko, cc, położywszy ták, ccás.

Participium iedne śię kończy na t/ drugie na n/ czego z liter tych przydanych dochodź. Ackere/ t/ orzę, Arbeite/ t/ robię, Backe n/ piekę [...].

C, c, głoska trzecia abecadła różnych języków. Kras. Zb. 1, 176. Jan Kochanowski liczy troje c 1., łacińskie n. p. nic, [...]. 2., ć z kreską, n. p. nić, [...]. 3 ., z przydanym z: cz n. p. czeladź, [...]. Łukasz Górnicki miasto kréski nad ć, chce daszku, n. p. niĉ, a miasto cz, cc n. p. ccas. Januszowski miasto cz, albo cc, woli głosce c dadź punkt miąższy ċ, albo też pisać c’, albo na koniec, jak sam najczęściej pisuje ç; więc ċytać, c’ytać, çytać. Now. Char. Zwyczaj dzisiejszy stosuje się do rozkładu Kochanowskiego.

Miękka przybierająca głoska która nie jest literą należącą do Rzeczownika, ale mu jest przydaną, zamienia się w liczbie mnogiej na twardą, imię imienia, imiona; cielę cielęcia, cielęta.