Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

stosunnik

Język: polski

Cytaty

Otóż słowo człowiecze, widząc, iż jestestwa i sprawy, jego znamieniem już oznaczone, są w sobie i między sobą zestawione w pewne stosunki, przyszło do mianowania wskazówek, takowe stosunki obrazujących, skąd powstają, dokąd dążą, w czém, nad czém lub pod czém znalazły swe pomieszczenie? na co przydać się mogą? I to jest piąta tworzenia doba, a ogół tych mianowań nazwiéjmy stosunnikiem, (praepositio).

Mowa nasza na określenie spraw w ich różnych stosunkach potęgi lub rozciągłości dodaje sprawomianom piérwotnym za nagłówek stosunniki (przyimki, które tu powinny zwać się przysłówkami) (…).

Stosunnik [...] Przyimek (praepositio).

Zastosownik [...] Jedna z siedmiu części zdania piąta z porządku odpowiednia stosunnikowi.

Obok jednak omówionych gramatyk stosujących rozmaite określenia tam, gdzie jeszcze nie było żadnego ustalonego, były i takie, które chciały wywrócić wszystkie, nawet już dawno ogólnie przyjęte. Do nich należał podręcznik A. Morzyckiego [...].

Nomen substantivum — istotnik [...], pronomen — zamianek, verbum — sprawomian [...], adverbium — dosprawiam, praepositio — stosunnik, particula — przydawek, partykuła.