terminów gramatycznych online
część mowy nieodmienna
Język: polski
- Części mowy nieodmienne: Kon/1920
- Część I (wstępna): Jes/1886
- Część II. O częściach mowy w ogólności: Jak/1823
- Część czwarta. Części mowy nieodmienne: Lor/1907
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- De Etymologia: Mora/1592
- Fleksja czyli nauka o odmianach: Kr/1897
- Mownia: Morz/1857
- Nauka o budowie wyrazów (słowotwórstwo): Szob/1923
- Nauka o częściach mowy: Lerc/1877
- Nauka o formach (Flexya): Mał/1863, Mał/1879
- Nauka o wyrazach. Nauka o znaczeniu wyrazów: Król/1922
- Nieodmienne części mowy: Lerc/1877
- O częściach mowy nieodmiennych: Mał/1863, Mał/1879
- O częściach mowy w ogólności: Bor/1830
- O ośmiu częściach mowy: DwBg/1813
- O wyrazach: Kam/1870
- O łączeniu i rozłączaniu wyrazów (W. Szwejkowski): Rozp/1830
- Oddział II. Budowa języka samskrytu: SkorM/1816
- Oddział III. Wyjątek z gramatyki samskrytu: SkorM/1816
- Podział części mowy: Malecz/1882
- Podział mowy: Desz/1846
- Prospekt oraz wezwanie do przedpłaty na Gramatykę Języka Polskiego: Malin/1869
- Rozdział I. Rozbiór wyrazów w ogólności: Szt/1854
- Spis rozdziałów: Malecz/1882
- Wiadomości wstępne: Kr/1917
- Własność, abecadła i podział głosek polskich wyjaśniłem powyżej dostatecznie jakie mamy każdy widzi: Oż/1883
- Zdanie niepełne. Wykrzyknik. Części mowy: Czep/1871–1872
Cytaty
Quomodo dividuntur Partes Orationis? Aliae ex illis dicuntur declinabiles: Aliae Indeclinabiles: Jednej części, z nich zową declinabiles, odmienne, á ty ná końcu się odmieniáją: á drugie Indeclinabiles, Nieodmienne, bo żadnej odmiány nie máją.
Z tych części, cztery są odmiénné, to jest: Imié, Zaimek, Słowo, Imiésłów, a drugie cztery nieodmiénné: Przyimek, Przysłówek, Spojnik i Wykrzyknik.
Ośm części mowy Samskrytu dzielą się tak jak Sławiańskie i łacińskie, na dwa główne szeregi, to jest: nieodmienne, których jest cztery [...].
Indostanie rzeczowniki, przymiotniki, Zaimki, Imiesłowy, łącznie z wszystkiemi nieodmiennemi częściami mowy, ogólnym wyrazem (Shobdo) nazywają.
Dzielimy wszystkie części mowy na dwie klassy [...]: w drugiej klassie mieścimy Przysłowki, Przyimki, Spojniki, i Wykrzykniki, a nazywamy je już pomagającemi, że tamtym do wydania wielu okoliczności pomagają, już nieodmiennemi, że nie mają żadnéj odmiany.
W założeniu [...] prawie nie masz dwu części mowy, czy odmiennych, czy nieodmiennych, któreby się jedna z drugą nie schodziły.
Mowa ludzka składa się z wyrazów. Wyrazy dzielą się na części mowy, a te są odmienne i nieodmienne. Odmienne 1. Rzeczownik [...] 2. Przymiotnik [....] 3. Zaimek [...] 4. Liczbownik [...] 5. Słowo [...] Imiosłów [...] 7. Przysłówek odmienny: pięknie, piękniej, najpiękniej, nieodmienny: nader, jeszcze, zgoła, Nieodmienne 8. Przyimek [...] 9. Spojnik [...], 10. Wykrzyknik.
Z tych wszystkich części mowy wykrzyknik, przyimek i spojnik nazywają się w naszym języku nieodmiennemi, reszta zaś odmiennemi, ponieważ stosownie do względów myśli końcowym odmianom podlegają.
Wszystkie części mowy dzielą się na odmienne i nieodmienne. Nieodmienne są takie, które końcówek dobiérać nie mogą, a tém są ostatnie cztéry; tj. Przysłówek, Przyimek, Spójnik i Wykrzyknik.
Części mowy czyli wyrazy nieodmienne zowią się te, które swego zakończenia nigdy nie odmieniają; takowych mamy cztéry: przysłówek, przyimek, spójnik, wykrzyknik, także przyrost.
Następne trzy doby twórczego Słowa. – Części mowy nieodmienne.
Wszystkie cztéry części mowy stanowiące oddział imienia, t. j. rzeczowniki, przymiotniki, zaimki i liczebniki, a równie także i słowa, można odmieniać [...]. Przeciwnie partykuły jak zawsze, nad, jeżeli, ach! nie dają się wcale odmieniać; stąd też stanowią te części mowy wyrazy nieodmienne.
§ 536. Nieodmienne części mowy, albo inaczéj Partykuły, więcéj służą na to, aby określać, spajać, albo też dobitniejszém uczynić znaczenie posiłkujących się niemi wyrazów odmiennych, aniżeli żeby same miały zamykać w sobie jakie pełne i udzielne wyobrażenie. [...] Partykuły są w języku polskim czworakie: przysłówki, spójniki, przyimki i wykrzykniki.
IV. Zeszyt obejmie Słowotwórstwo i Spájanie Słowa, wráz ze słowotwórstwem części mowy nieodmiennnych.
Powiedz cz. odm. słowo [...] jak cz. nieodm. przysłówek [...]służącym imiesłów wzięty rzeczownie
W języku polskim części mowy jest dziesięć: istotnik, słowo, zaimek, przymiotnik, imiesłów, liczebnik, przysłówek, przyimek, spójnik, wykrzyknik. Istotnik (rzeczownik) przymiotnik i liczebnik mogą być nazwane w ogólności imieniem. Piérwsze sześć nazywają się odmiennemi, a ostatnie cztéry nieodmiennemi [...].
Przysłówek, przyimek, spójnik i wykrzyknik są nieodmiennemi częściami mowy. Nieodmiennemi częściami mowy dlatego je nazywamy, że nie mogą przybierać rozmaitych form, tylko zawsze w jednym i tym samym kształcie, w jednej i tej samej postaci pozostają, czyli inaczej mówiąc, nie odmieniają się.
Nieodmienne części mowy są: przysłówek, spójnik, przyimek i wykrzyknik. Te części mowy nazywamy nieodmiennemi, albowiem przez nie ani przypadków, ani liczb, ani czasów oznaczyć nie możemy; zawsze one jeden i tenże sam kształt zatrzymują. Tak np. wyrazy: czy, gdy, jeżeli, przez, ach! - zawsze ten sam kształt i brzmienie zachowują. Nieodmienne części mowy służą częścią do tego, aby określać, częścią aby spajać, częścią zaś aby dobitniejszem uczynić znaczenie wyrazów odmiennych.
Wszystkie cztéry części mowy stanowiące oddział imienia, t. j. rzeczowniki, przymiotniki, zaimki i liczebniki, a równie także i słowa, można odmieniać [...]. Przeciwnie partykuły jak zawsze, nad, jeżeli, ach! nie dają się wcale odmieniać; stąd też stanowią te części mowy wyrazy NIEODMIENNE.
Części mowy nieodmienne.
§. 545. Nieodmienne części mowy czyli t. zw. PARTYKUŁY („particulae orationis", t. j. niejako cząsteczki mowy czyli wyraziki podrzędne i tylko pomocnicze) są to słówka więcej na to służące, ażeby spajać, określać, zniżać lub też podnosić i w ogóle uwydatniać znaczenie posiłkujących się nimi innych wyrazów lub też zdań całkowitych, aniżeli żeby same miały w sobie zamykać jakie pełne i udzielne wyobrażenie.
Dlatego pierwsze sześć części mowy nazywają się odmiennemi, że ulegają rozmaitym odmianom gramatycznym, i przez to zmieniają rozmaicie pierwotne swe zakończenie, pozostałe zaś cztery części mowy, są nieodmiennemi, gdyż nie ulegając żadnym odmianom gramatycznym, nie zmieniają nigdy swego zakończenia.
SPIS ROZDZIAŁÓW. [...] Części mowy odmienne. Rzeczownik [...] Przymiotnik [...] Liczebnik [...] Zaimek [...] Słowo [...] Imiesłów [....]. Części mowy nieodmienne. Przysłówek [...] Przyimek [...] Spójnik [...] Wykrzyknik [...].
Pyt. Ileż mamy części mowy w Mowopisowni polskiej (czyli gramatyce ?). Odp. Dzięsięć następnych, pierwsze z onych szesć są odmiennemi, a cztery ostatnie nie odmiennemi.
Z tych dziewięciu gromad, 5 gromad jest odmiennych, tj. podlegających różnym odmianom w użyciu i z tego powodu zowiemy je częściami mowy odmiennemi; pozostałe zaś gromady są częściami mowy niedmiennemi i tylko wtenczas mogą mieć jakiekolwiek znaczenie w mowie, kiedy je z innymi wyrazami łączymy.
§ 47. Części mowy. Mowa nasza składa się z wyrazów, dla tego wyrazy nazywają się częściami mowy. Jedne z tych wyrazów w mowie pozostają bez zmiany, w jednej stałej postaci (np. do, pomiędzy, nigdy, iż, ani, i t. d.) i te nazywamy częściami mowy nieodmiennemi; inne zaś pojawiają się w postaci coraz to innej zależnie od ich stosunku i związku z innemi wyrazami .
Wykrzykniki (interjeições) są części mowy nieodmienne, któremi wyrażamy nasz żal, radość, ból, smutek, przestrach i t. d. Na prz.:
ah! ha! (a! ha!) oh! (o!) [...].
Ze wszystkich części mowy (§ 16) odmieniają się tylko rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki i słowa (albo czasowniki) i dla tego nazywamy je częściami mowy odmiennemi; natomiast przysłówki, przyimki, spójniki i wykrzykniki są częściami mowy nieodmiennemi, występują bowiem w jednej postaci.
§ 124. Rzeczowniki, zaimki, przymiotniki, liczebniki i czasowniki odmieniają się przez przypadki, liczby, czasy i t. p .; dlatego te części mowy nazywają się części mowy odmienne. Przysłówki, spójniki, przyimki, wykrzykniki nie posiadają ani liczb ani przypadków ani czasów i nazywają się części mowy nieodmienne.
Części mowy, oznaczające właściwości cech (Księżyc świeci blado) nazywają się: Przysłówki. Zaliczają się one do części mowy nieodmiennych i dzielą się na: przysłówki właściwe (pięknie, dobrze...) oznaczają bowiem właściwości cech dokładnie. Przysłówki, które niedokładnie oznaczają właściwości cech są: 2. zaimkowe [...] 3. liczebnikowe (jedynie, pierwej, jedno, jeno).
Wyrazy, które form fleksyjnych nie mają, nazywają się częściami mowy nieodmiennemi [...]. Do części mowy nieodmiennych należą 1) przysłówki [...], 2) przyimki [...], 3) spójniki [...], 4) partykuły [...], 5) wykrzykniki.
Powiązane terminy
- cząsteczki (nieodmienne części mowy)
- cząstka nienakłonna
- części mowy niedeklinujące się
- części mowy nienachylające się
- części mowy nienakłoniebne
- część mowy niestaczająca się
- część mowy pomagająca
- partykuła pojedyncza
- partykuła złożona
- partykuły (nieodmienne cz. mowy)
- podrzędne części mowy
- słowo nienakłoniebne
- wyraz nieodmienny
- Hauptstück der Rede, unwandelbar
- pars orationis indeclinabilis
- *unbeugsame Redeteile