terminów gramatycznych online
imperfectum
Język: polski, łaciński
Cytaty
Starożytny język polski, jak i inne słowiańskie, bogatszy był niegdyś w czasy [...]. Miał bowiem prócz powyższych jeszcze dwa, t. j. aoristus i imperfectum, których tylko ostatnie i nieliczne ślady zachowały się w najdawniejszych naszych pomnikach.
Przykłady imperfektu przytaczam następujące: mołwiach pokój o tobie; - we słupie obłoka mołwiasze k nim.
Starożytny język polski, równie jak inne słowiańskie, bogatszy był niegdyś w czasy, mianowicie w czasy przeszłe pierwotne, czyli niezłożone. Miał bowiem prócz powyższych jeszcze dwa, t. j. aoristus i imperfectum, których tylko ostatnie ślady zachowały się w najdawniejszym naszym pomniku.
PIERWSZE stadyum posługiwało się wstawką trojaką (a, i, u), nie przywięzując do tych trzech głosek żadnych jeszcze funkcyjnych różnic: na pniu téj warstwy otrzymała budowa czasu teraźniejszego i aorystu (pierwotnego czyli t. zw. "IIgo") ostateczne swe dopełnienie; z form aż dotąd nieistniejących wchodzi tu po raz pierwszy w życie czas przeszły t. zw. niedokonany czyli Imperfectum ("pierwszej" formacyi).
Imperfectum, czas przeszły "niedokonany", stawiający czynność minioną przed oczyma naszymi w ten sposób, że nam się takowa albo jako długo trwająca, albo często powtarzana, słowem jako przestrzeń przedstawia.