Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

historia języka polskiego dział nauki

Hasło w cytatach: historja języka polskiego, historya języka polskiego
Język: polski
Dział: Etymologia (współcześnie)
EJO 1991, 114 Definicja współczesna

Historia języka ma za zadanie przedstawienie losów i przemian danego języka w ścisłym związku z losami jego nosicieli czy użytkowników. Ujmowana bywa dwojako: jako historia zewnętrzna i wówczas musi uwzględniać przemiany kulturalne i społeczne, [...], oraz jako historia wewnętrzna, kiedy usiłuje przedstawić dzieje języka ze szczególnym uwzględnieniem przemian strukturalnych, jakim on podlegał we wszystkich swoich podsystemach [...].

Cytaty

P. Kalina pisze o tym przedmiocie w swym memoryale: "Historya tych form (ob. Historya języka polskiego, str. 345) przemawia za pierwszą z dz nie c: biedz i t. d. Konsekwencya wymaga także tego, gdyż pisząc Bóg, dąb, wóz i t. p. a nie Bók, dąp, wós i t. p ., powinniśmy także pisać biedz a nie biec. Powołanie się na stsłow. język nie wystarcza".

Wreszcie jakby uogólnieniem tych rozmaitych punktów widzenia, stosowanych w poszczególnych działach gramatyki, jest historja języka polskiego. [...] Dzieje języka polskiego przedstawiają rozwój całego systemu gramatycznego języka kulturalnego w następujących po sobie epokach, z uwzględnieniem rozwoju kultury materjalnej i duchowej.