pleonasmus

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kn/1644 (I wyd. 1626)
• Cell/1725
• DwBg/1813

Pleonasmus. πλεονασμὸς [pleonasmòs] est cùm sententia verbo non necessario abundat. Carisi. Diomed. Donat. leges diffusè illustratum exemplis apud Verrepaeum.

W opisániu jákowego nádárzenia się trefunku, przypadku, i tego co ma zá czym nástompić [etc.] bywáją sztucznie przez Pleonasmum (álbo zbytnie dopełnienie) Tempora, przez Accidit, Fit, Factum est, Evenit, Sequitur, consequitur, efficitur, futurum est etc. A przez nástępujące Ut in Coniunctivo, opisáne v. g. Putaresne, unquam accidere posse, ut mihi Verba deessent? rozumiałbyś, żeby mi ná Słowách schodzić miáło?

Pleonasmus jest to wyraźn[y] Zbytek w mowie. jáko: His oculis vidi etc. O czym in Rhetorica.

Dodanie słowa dla samej pełno­ści mowy, bez któregoby się sens mógł obejść, zowie się Pleonasmus, np. atoli jednak dosyć by było atoli.