terminów gramatycznych online
figura litera
Język: łaciński
- O głoskach: Mroz/1822
- Orthographia: Park/1440 (ok.)
- Ortografia Zab/1514: Zab/1514–1515/1518
- Przypisy do rozdziału I: Kop/1778
Cytaty
Nam eadem, figura litteram molliter et grosse prolatam scribere non parvum, errorem parit.
Etiam litterarum soni in latinis dictionibus non multum discrepant, et ideo uno caractere seu figura nullis signis additis ipsi latini scribunt litteras.
Antiqui autem Poloni dictionum differentiam facere volentes sex vocalibus, et septima graeca usi sunt, quarum longas geminabant, breves simplicibus pingebant figuris.
Litérá, Wyraz Łáciński, á litura, od kreślenia, mazania, pochodzący. Stąd Grámátyká zowie się czasem u Łácinników Literatura. Litérá, jést figurá, czyli postáć niérozdzielnego głosu ludzkiego: zwáli ją dawni Polacy czcionką abo tcionką, lepiej ją zowią Słowacy Głoska od znaczenia głosu. Z tego wyrázu przyjętego, zrobiłyby się Polskie słowa Samogłoská (Vocalis) Spółgłoska (Consonans) Dwugłoská lub Trójgłoská (Dyphtongus) Wszákżé używamy częściej wyrázów obcych , jáko dotąd znájomszych.
Nie chcąc na wyrażenie onych tworzyć nowych w Alfabecie liter, starano się oddać je albo przez połączenie kilku liter zbliżonego nieco brzmienia, albo przez litery, które się stały niepotrzebnemi, bo malowały brzmienia nieznajdujące się w języku przyjmującym Alfabet łaciński, albo przez przydane literze znamię, albo na koniec nadając jednej figurze dwa i trzy rożne znaczenia.
Tym samym sposobem lecz w głębi ust wyrobiona litera sycząca ma brzmienie ostre. Na odmalowanie tego brzmienia nie mamy w Alfabecie naszym oddzielnéj figury.
Figura l maluie zawsze miękką tylko spółgłoskę, żadnej więc zmiany czynić w niej nie potrzebujemy.