Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przypadek piąty wołacz
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: 5. przypadek, piąty, piąty przypadek, przypadek 5-y
Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Cz. I. Powierzchność języka. Rozdział VI. O imieniu: Kop/1817
  • Części mowy: ZwO/1924
  • Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861

Cytaty

Kop/1817, s. 53

Nie nazywámy tych przypadków po łacinie: nominativus, genetivus, dativus, accusativus, vocativus, ablativus, ani przełożonemi po polsku słownie: mianujący, dájący, oskárżający, wzywaiący, odbiérający, bo té nazwiska nie znaczą, co znaczyć powinny, nazwiémy jé: 1. mianownik, 2. dopełniacz, 3. célownik, 4. biérnik, 5. wołacz, 6. narzędnik, 7. miescownik, albo nazwiemy ié po imionach początkowych: piérwszy, drugi, trzeci, czwárty, piąty, szósty, siódmy.

Łaz/1861, s. 66 Definicja

5. przypadek bez pytania (wołając)

Łaz/1861, s. 73

[…] Rzeczowniki na a, o, zakończone mają obecnie 5 p. na o; tylko spieszczone przybierają u, np. gosposia, gosposiu, ciociu, ciotuniu […].

ZwO/1924, s. 12

Przypadki 1-y, 4-y i 5-y nie mają przyimków, n. p. Deus (Bóg), ó Deus (o Boże).

Powiązane terminy